بررسی اثر شوری آب بر عملکرد مادة خشک کُنار موریتانی با تعیین تابع تولید شوری (مطالعة موردی: اهواز)

استفاده از آب‌های شور به‌منزلة منبع تأمین آب یکی از راهبردهای مهم در بخش کشاورزی است. این تحقیق در قالب طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تیمار شوری آب آبیاری معادل 3/0، 3، 6 و 9 دسی‌زیمنس بر متر و سه تکرار روی نهال‌های کُنار گونة موریتانی انجام شد. نتایج نشان داد که شوری آب آبیاری اثر معنا‌داری بر تعداد برگ، کلروفیل برگ، قطر ساقه و مادة تر و خشک اندام هوایی و مقدار نسبی آب اندام هوایی داشت. با افزایش شوری آب آبیاری از 6 به 9 دسی‌زیمنس بر متر، تعداد برگ و مادة تر و خشک و مقدار نسبی آب اندام هوایی کاهش معنا‌داری یافت، به‌طوری که صفات مذکور به‌ترتیب 1/36، 6/38، 3/23 و 9/23 درصد کمتر شد. اختلاف صفات رویشی بین آب‌های آبیاری 3 و 6 دسی‌زیمنس بر متر معنا‌دار نبود. توابع تولید شوری به‌صورت معادلات خطی، درجة دوم، درجة سوم، لگاریتمی و نمایی برآورد شد. مقایسة معادلات تابع تولید شوری برای نهال‌های کُنار موریتانی نشان داد که تمام معادلات به‌جز معادلة نمایی، میزان مادة خشک اندام هوایی را بیش از میزان واقعی برآورد می‌کند و معادلة درجة سوم بیشترین دقت برازش را دارد.